[opony] Schwalbe BlackJack 26x1.90

[jacusiek]

 

Stare, uniwersalne Tiogi TerraFirma 1.95 na mojej ukochanej Nunu powoli się rozpadają. Szereg kapci w jednym tygodniu. Czas na coś nowego, co poradzi sobie z tą cholerną tarniną. Forum. Allegro. Forum. Allegro. Smart Sam, Michelin Country Mud, Black Jack, różne Conti Kingi, Maxxis. Hm. Ekonomia, głupcze. I te dziury z ostatnich tygodni. Niech będzie Black Jack KG. Mają W. nigdy nie będziesz. Jak będzie naprawdę tragicznie, to później zmieni się na Michelina CM (tak, wiem, zdecydowanie inna półka). Ale niech będzie.

 

Przyszły. Trochę wąskie, te 1.90 przy Tiogach wygląda najwyżej na 1.75. Bieżnik, jaki jest, każdy widzi. Zobaczymy w praniu. Wcale nielekkie, jak na takie chudzinki, ale co wymagać od 38zł brutto sztuka plus przesyłka. Gruba dętka Conti jakoś włazi, ładuję do oporu. 4. Starczy. Niech się ułożą przez noc.

 

Zwlekam się z łóżka. Słońce pewnie naprawdę gdzieś tam świeci pilotom w oczy, ale w tej ciemności ciężko w to uwierzyć. Windblocker. Psiakrew, marznący deszcz. Będzie fajnie

Kostka. Szuter. Asfalt. Szybkie są. 20. 25. 30. 32. Niedobrze. Głupie 300 metrów radochy na asfalcie, a potem przyjdzie na butach dźwigać oba kółka? Szuter. Spojrzenie tubylca z tradycjami. Nie wie, że wychował się w raju. Nic mu do ekscytacji eks mieszczucha. Zarośnięta droga polna. Przestało chrzęścić z nieba drobnym lodem, ale jest mokro. Pod górkę. Błotko. Uślizg. Ale nie jest źle. Zjazd. Hm. Widowni nie ma, warto zaszaleć? Warto. Gazuuuuuuuu. Mokro. Znowu uślizg. W ulewie byłoby niewesoło, ale na razie jest wręcz przeciwnie. Błotko schlapało okulary. Życie jest piękne. Podjazd. Jakoś idą. Górka. Z boku ucieka spłoszone stadko, tylko im tyłki bieleją na tle następnego wzgórza. Widok na południe. Zjazd. Koniec autostrady. Teren. Płasko, nie jest źle. Lekko pod górę, błoto, znowu trochę mielenia. Dalej się nie pojedzie. Rower na ramię. Szybki spacerek brzegiem strumienia. Trup sarny, doszczętnie obgryziony. Jeszcze chwila, zaraz autostrada w przeciwną stronę. Jazda. Błoto. Jakby lepiej, chociaż tym razem pod wiatr i stromo do góry. Może bardziej suchawo. Górka. Zjazd. Z boku stawek. Siedzenie coraz bardziej mokre. Starczy. Ostatni podjazd. Jazdaaaa w dół. Szczekanie z boku, szarpnęło łańcuchem. Kompletny brak współczucia, droższe mi moje łydki. Jaazdaaaaaaaaa. Skrzyżowanie z przodu, asfalt. Hamulec. Dobrze, naprawdę dobrze. No to gazu. Szuter. Kostka. Szlauch. Kominek. Ciepło.

 

Asfalt: naprawdę dobrze i cicho.

Szuter, polne drogi, prawie suche: bardzo dobrze, prowadzenie pewne, niemal doskonale.

Szuter, polne drogi, mokro: raczej średnio, ale żadnej gleby nie zaliczyłem.

Błoto: raczej kiepsko.

 

Porównanie ze zbliżonymi pod względem szerokości Tioga TerraFirma 1.95 i Kenda Krusher 2.10: asfalt i szuter na korzyść dla BJ, błoto i mokro – zdecydowanie gorzej. Na skały bym na tym nie pojechał. Wg mnie to nie opona na teren. Guma raczej twarda, opory toczenia bardzo niskie. Z przekory przez najbliższe parę miesięcy na niej pojeżdżę. Głównie po ścieżkach i w terenie. Dla amatora wariata są w sam raz.

[Sotnikov]

Hej tam pod Krakowem, to Wy nawet test opon piszecie poetycko!

 

Co do opon, to chyba je kupię na wiosnę do mieszczucha, bo te które mam teraz (cont. sport contact, 26x1.3) są bardzo szybkie ale niewygodne, przez co tracę na prędkości jeżdżąc szybko po dziurawych ulicach.

 

 

Edytowane 15 Stycznia 2014 przez Sotnikov

[kalinah]

Czy ktos z Was testowal Schwalbe BJ na sniegu? Co prawda nie spodziewam sie nadmiernych pozytywow, ale zapytac mozna..

[jacusiek]

 

Morderczy tydzień w pracy dobiegł końca. Za oknem wreszcie robi się biało. Czas pomyśleć o nartach. Na razie jednak z biegania na deskach nici, z dwóch względów. Po pierwsze, parę dni temu kupiłem wreszcie upatrzone od tygodni Diamond Elite. Może nadadzą się w zimne dni na rower, trzebaby je sprawdzić. Po drugie, na forum przyszło pytanie.

I to jakie pytanie.

“Czy ktoś testował Schwalbe BJ na śniegu?”

.

Rany, chcą mnie zabić.

Chwila. Polak jestem. Co, ja nie dam rady?

Rzut oka na termometr. Minus dwanaście czy coś.

Chcą mnie zabić.

Kobieta pyta. Prawdziwy maczo dałby radę.

Grube gacie. Na wierzch cienkie spodnie Milo. Koszulka. Cienka bluza. Windblocker. Buty, niech będą stare, niezawodne Rossignol GTX. Jeszcze nie wiem, jak dobra to decyzja. Rękawiczki: Diamond Elite. Wprost śliczne są. Doświadczenie wkłada za mnie do plecaka stare HiMountain Thinsulate. Polarowa czapka. Moje szczęście patrzy na mnie z politowaniem: “Kup ryż”. Gdzie ja w tych krzakach ryż jej znajdę?

Sypie. Ostrożnie wyjeżdżam za bramę. Jadę. Jadę! Śnieg jest ubity przez auta, pewnie i na slickach jakoś by było. Polna droga. Hm. Jak w lecie. Zaskakujące. Rozluźniam mięśnie niewymownej części ciała. Naprawdę jadę i żyję. Zakręt. Jakoś idzie. Znowu asfalt. Delikatnie próbuję trochę szybciej. Wciąż zachowuję pion. Szok. Kochane, nie uwiązane pieski znowu dopingują mnie do szybszej jazdy. Może w pola? Może uda się zrobić tą trasę, którą sobie zaplanowałem na lepsze dni?

4-ty kilometr, pierwszy śnieg w ustach. Zapatrzyłem się w wylot wąwozu, jakieś pół kilometra dalej, a zalodzone, zamarznięte koleiny nie ułatwiły jazdy. Nieźle jest. Na lodzie oczywiście nie mam większych szans, ale na śniegu jedzie się jak na asfalcie. Totalne zaskoczenie.

Tymczasem zakładam Thinsulate'y na Diamond Elite. Mniej efektowne, zdecydowanie bardziej efektywne. Kawałek dalej w ogóle przestaję czuć palce. Za ciasno. Diamondy lądują w plecaku. W zimie są do niczego.

Wjeżdżam w wąwóz. Jasny gwint, strumień nie zamarzł. Trasa niestety prowadzi tak, że albo wracam, albo z kilometr dalej muszę jakoś go przejechać. W lecie to latwizna, jest bród, ale w zimie? Ładny widok na strumień. Wyciągam komórkę, żeby zrobić zdjęcie. “Low battery”. Kurcze. Bateria ląduje w rękawiczce. Może pomoże.

Hm. Bród wciąż jest, ale lód po obu brzegach spiętrzył wodę i zamiast pięciu centymetrów wody na środku strumienia jest z dwadzieścia. Minus naście i nie zamarzło. Rozpacz. Może wyżej będzie lepiej? Gdzie tam, trzymetrowa skarpa. Niżej? Zamiast dwudziestu centymetrów - jakieś pół metra. Dookoła rozlegają się hałasy. Zaprzęg? Tu? Strzał wyjaśnia sprawę. Nagonka. No tylko tego brakowało. Ostrożnie włażę na lód, który głuchym tąpnięciem udaje Gandalfa w Morii, “You shall not pass!”. Nie stras, nie stras. Panie przodem: wypycham Nunu jak najdalej, przeskakuję po pedałach, ale lewa noga i tak wpada do wody. Mokro? Nie. Niech żyją Rossignole, niewygodne cholery. Rower na ramię i łoję niską skarpę po drugiej stronie strumienia. Wyłażę wprost na jednego z naganiaczy.

Dwa kilometry dalej wjeżdżam na asfalt. Doprowadzi mnie w okolice rezerwatu, przez który od kilku tygodni bardzo chcę się przejechać. Mapa obiecuje tam same cuda. Na razie zaśnieżoną drogą stromo w dół. Najpierw ostrożnie, ale po chwili wciskam pedały na maksa.

Jestem na skraju rezerwatu. Jazda do góry. Jest naprawdę pięknie. Sarna. Jak ona skacze, po prostu stać i patrzyć. Druga. Trzecia. Szczęścia chodzą trójkami. Spryciary. Tutaj panowie myśliwi nie mają czego szukać. Ruiny jakiegoś starego, wielkiego budynku czy bunkra, ale nie chce mi się po nich myszkować. Trochę już mam dość. Zatrzymuję się, żeby złapać oddech i znowu spróbować zrobić jakieś zdjęcie. Dookoła ładnie, ale nic szczególnego. Udało się. Mam czym udokumentować ten głupawy wyczyn. Wyjeżdżam z lasu na wzniesienie, lodowaty wiatr zatyka mi twarz, niewiele widać. Zjazd, prawie nie hamuję. Na dole nie będzie tak wiało. Droga do domu, skręcam do sklepu. Będzie i ryż.

 

Podsumowanie: jedna gleba i ze trzy pół-gleby, w porę się podparłem. Wszystko na lodzie.

Dochodzę do wniosku, że Schwalbe popełniło błąd. Te opony nie powinny nazywać Black Jack, tylko Snow Jack. Albo: “Schwalbe Black Jack Winter Edition” Jeśli ktoś ma jakieś kontakty w Schwalbe, niech im to zaproponuje. Albo nie, bo jeszcze podniosą cenę. Nie miałem nic do czynienia z oponami na śnieg, ale te wydają się teraz idealne: są wąskie, mają gęsty, raczej niezbyt głęboki bieżnik, z którego śnieg wypada od razu po wjechaniu na ubitą drogę albo na asfalt. Nie odczułem większej różnicy między jazdą po śniegu i jazdą po podobnym terenie, bez śniegu. Może ktoś bardziej doświadczony dostrzeże jakieś wady BJ w takich warunkach.

 

Wciąż sypie.