marvelo

Bo dla przeciętnego użytkownika to jest parametr decydujący o tym, czy roweru w ogóle da się używać. Nie da się jechać na rowerze nie sięgając do pedałów, albo gdy obijamy sobie kolanami brzuch, a kolana o kierownicę. A tu tego problemu nie ma. Wysokość główki to problem głównie dla sportowców, gdy jest za wysoka i nie da się obniżyć wystarczająco pozycji kierownicy. Dla zwykłych ludzie za wysoka prawie nigdy nie jest problemem. Prędzej za niska. Pozostaje jedynie długość górnej rury, a w zasadzie odległość do kierownicy, czyli wypadkowa efektywnej długości górnej rury i długości oraz kąta mostka. Na skrajnych rozmiarach poniższej ramy Accent mógłbym ustawić dokładnie taką samą pozycję pod siebie, w sensie wysokości siodełka, pozycji względem osi suportu i odległości do kierownicy. Nawet kąty podsiodłowy i główki są identyczne dla wszystkich rozmiarów. Wysokość główki większa jedynie o centymetr w największym rozmiarze. To co się zmienia przy wzroście rozmiaru (oprócz przekroku, który np. do zwykłej jazdy po szosie i tak byłby dla mnie wystarczający) to tak naprawdę odległość od suportu do osi obrotu widelca, no i długość mostka (zakładając, że ustawimy taką samą odległość od siodła do kierownicy). Oczywiście długa rama z krótkim mostkiem będzie się prowadzić inaczej niż krótka z długim, ale to nie są różnice uniemożliwiające jazdę, nawet w skrajnych przypadkach. W większym rozmiarze będzie większa baza kół, ale długość tylnego widelca (CS) się nie zmienia, ani nawet opuszczenie suportu (BB drop). W starych ramach szosowych zwykle znacznie więcej się zmieniało wraz z rozmiarem, bo i kąty, i czasem nawet offset widelca. Wysokość główki też mocno się różniła w skrajnych rozmiarach. Rama MTB 29 Accent Peak Tapered 17,5'' czarno-ziel - 5902175628650 - 13170820620 - Allegro.pl

Tak brzmi oryginalne pytanie w tym wątku. Ja podzieliłem się swoimi doświadczeniami z jazdy na teoretycznie za dużym rowerze. Nic sobie na nim nie uszkodziłem, całkiem wygodnie się jeździło, siodło miałem na odpowiedniej wysokości, a kierownicę może nawet bliżej niż mam obecnie na dużo mniejszym rozmiarze. Rama mtb w rozmiarze 19 cali nie stwarza absolutnie żadnego problemu z ustawieniem odpowiedniej wysokości siodła nawet dla osoby o wzroście 165 cm. Ile tam ma rura podsiodłowa c-t? Pewnie ze 48 cm. To nie stara szosowa rama, gdzie ta rura w dużym rozmiarze mogła mieć i 60 cm (c-t). Ja nawet na szosie w rozmiarze 57 cm miałem sztycę jeszcze nie całkiem wpuszczoną (no ale już prawie). Czasem dłubiąc coś przy rowerach znajomych (nawet wysokich), aby odbyć jazdę próbną obniżam siodełko i jedynie przy sztycy amortyzowanej zdarzają się problemy, bo czasem nie da się jej wystarczająco obniżyć. Niektóre siodła miejskie na sprężynach są też sporo wyższe niż typowe, sportowe i to też zmniejsza tolerancję. Użytkowniczka wie, że ma za duży rower i pewnie następny kupi mniejszy, ale co teraz? Ma nie jeździć na tym obecnym? Lepiej jest jeździć na za dużym rowerze niż nie jeździć wcale. Z opisu raczej nie wynika, że szaleje ona po trudnych trasach w lesie, bo wtedy prędzej ten za duży rozmiar dałby się we znaki, ale do zwykłej jazdy, to ten rower spokojnie się nadaje i jego używanie nie grozi śmiercią lub kalectwem. Użytkowniczka nie wspomniała nic o kołach, oponach, długości mostka, nie mamy żadnego zdjęcia, żadnego podanego konkretnego wymiaru. Jeśli np. ma jakieś bardzo grube opony (więc również o wysokim profilu), a nie jeździ dużo w terenie to może zwiększyć nieco prześwit do górnej rury montując jakieś niższe. Ta zmiana może przy okazji poprawić jakieś inne cechy roweru, zmniejszyć masę, opory toczenia. Może jakieś zdjęcie roweru? Dodatkowo, przydałoby się zdjęcie sylwetki na rowerze przy obecnych ustawieniach, a także ze stopami na ziemi.

Miski są tu z tworzywa sztucznego i raczej problemu być nie powinno. Oczywiście sama mufa mogła w środku nieco skorodować, ale nie sądzę, że odkręcenie będzie wymagało wielkiej siły. Można tą żabką spróbować, bo jest za co złapać, ale jak nie będzie szło to serwis. Jednak dedykowanym kluczem to zupełnie inna robota.

Nawet w takich klapkach z pianki gość wygenerował prawie 1000 W mocy. Oczywiście takie testy na rowerze wpiętym na sztywno w trenażer mają się nijak do rzeczywistości, bo w trakcie jazdy w realu rower zachowuje się zupełnie inaczej, a na ciało kolarza działają zupełnie inne siły (przy takich mocach w sprincie występują już ogromne siły oporu powietrza), w związku z czym może on przybrać zupełnie inną pozycję (np. bardziej pochyloną do przodu). Śmiem twierdzić, że w realu różnice będą jeszcze mniejsze, bo w kolarstwie wcale nie chodzi wyłącznie o moc, ale o prędkość. To, że przypięcie stóp do pedałów pozwala wygenerować na trenażerze większą moc nie oznacza automatycznie, że kolarz osiągnąłby większą prędkość, bo wszystko zależy od pozycji w jakiej ją wygenerował. A poza tym, różnice w mocy zmierzonej nie oznaczają automatycznie gorszego "transferu mocy", czyli ta różnica wcale nie równa się całkowitym stratom mocy. Oczywiście jakiś procent mocy zamienia się na ciepło wygenerowane przez uginanie miękkiej pianki tych butów, ale pozostała różnica to po prostu z jakichś powodów dostarczenie mniejszej mocy "na wejściu", choćby z powodu innej biomechaniki ruchu, niezgodnej z wytrenowanym przez kolarza wzorcem. Ktoś regularnie trenujący na platformach mógłby osiągnąć zupełnie inne wyniki.

A bierzesz w ogóle pod uwagę coś takiego jak różnice w budowie ciała i proporcjach różnych ludzi? Dwie osoby o tym samym wzroście mogą mieć różną długość nóg, a dwie osoby o tej samej długości nóg drastycznie różne proporcje długości uda i podudzia. Podobnie z rękami, tułowiem, wielkością stóp, dłoni, długością szyi itp. To co wychodzi w fabryki w jakimś rozmiarze będzie odpowiednie dla jakiejś części społeczeństwa, nawet może i większości o danym wzroście. Pozostali będą chcieli zmienić długość mostka, długość korb, offset sztycy itp. I co to znaczy optymalnie dobrany rower? Przecież na rowerze robimy różne rzeczy. Krótki mostek ma swoje konsekwencje, długi również. W pewnych warunkach krótki będzie korzystniejszy, w innych długi. To użytkownik powinien ostatecznie decydować, na czym mu bardziej zależy i co da mu większe korzyści. Zawsze wybieramy jakiś kompromis, efektywność stoi często w sprzeczności z wygodą, pozycja skuteczna na podjazdach nie będzie optymalna na zjazdach i tak bez końca. Zadziwia mnie, że ludzie tak się fiksują na jakichś schematach i nie potrafią się od tego uwolnić i spojrzeć na rower jako na indywidualne narzędzie konkretnej osoby, do konkretnych celów, z akceptacją nieuniknionych kompromisów. Czy np. rower do jazdy na czas jest wygodny? Albo czy umożliwia osiągnięcie maksymalnej mocy? Maksymalnej aerodynamiki? No bo jeśli np. zmiana pozycji umożliwi pedałowanie z większą mocą, ale jednocześnie zwiększy opory powietrza to jest korzystna czy niekorzystna? Nikt, patrząc z zewnątrz, nie może być ostateczną wyrocznią wskazującą, czy ktoś ma dobrze dobrany i ustawiony rower do celów, w jakich go wykorzystuje (zwłaszcza jeśli nie zna tych celów).

Żaden żart. Przejechałem na tej ramie przez 7 lat w sumie około 40 000 km, w tym wielokrotne trasy powyżej 100 km, a trzy razy nawet powyżej 200 km w ciągu dnia (rekord to 269 km, w Bieszczady nad Solinę). W szczycie sezonu potrafiłem utrzymać średnią 30 km/h na dystansie 100 km, a na takich około 50 km zdarzało się w okolicach 33 km/h. Z punktu widzenia kluczowych odległości, czyli wysokości siodła i odległości od kierownicy nawet sporo za duża rama nie ma znaczenia. Z wysokością kierownicy już jest gorzej, bo wysoka główka nie pozwoli na niskie opuszczenie mostka, ale mając kierownicę o dużym dropie i jeżdżąc głównie w dolnym chwycie (widzicie, że tam były zamontowane klamkomanetki mtb, na dolnym fragmencie baranka) pozycja była dla mnie wystarczająco wygodna i aerodynamiczna. Oczywiście nikt mi takiego roweru w sklepie nie doradził, kupiłem w komisie (w 2002 roku) mając jeszcze wtedy nikłą wiedzę o rowerach i rozmiarach, ale nie stanowiło to żadnej przeszkody żeby wkręcić się w rower szosowy, pokochać prędkość i złapać bakcyla. Jak ktoś bardzo chce jeździć, wszelkie zasady i konwenanse są bezsilne ;-). Nie twierdzę, że duży zapas tam jest konieczny, tylko że na pewno nigdy nie będzie to 10 cm. Dla mnie w tym góralu przekrok jest wystarczający i nie boję się zatrzymać nawet w połowie stromego podjazdu. Ale zastanawiam się, jak by to wyglądało na kołach 29 cali nawet na najmniejszej ramie i mam pewne obawy. A dla kogo były w takim razie te długie mostki (zdarzały się nawet 150 mm)? Po prostu te 25 lat temu sportowe rowery górskie na małych kołach miały długie mostki i krótkie ramy. Zobacz sobie jakieś stare zdjęcia. Tak to wyglądało. Mój Bianchi wpisuje się w ten trend. 100 of the best vintage mountain bikes | Vintage Steel Rider

Jeśli taki rower ma być używany tylko do jazdy po szosie, bez jakichś szaleństw w terenie, to jeśli siodełko da się obniżyć do właściwej wysokości (no i mostek nie będzie za długi), takim rowerem zwykle da się jeździć całkiem wygodnie. Sam przez wiele lat jeździłem na za dużej ramie szosowej (chyba to było 57 cm, mostek 70 mm) i większych problemów nie było. Ba, na tym rowerze osiągałem swoje życiowe wyniki. Ale w terenie to już zupełnie inna sprawa. Mając 170 cm wzrostu mam górala na kołach 26 cali, ramę 15 cali i mostek 130 mm. Nawet ze sztywnym widelcem (przecież bardzo niskim) i z oponą 2,2 cala (52 mm realnej szerokości), gdy stanę okrakiem przy główce ramy na pewno nie ma tam 10 cm prześwitu pod kroczem. A przecież mniejszej się już nie da (tu główka ramy ma tylko 10 cm wysokości). W rowerze crossowym, również ze sztywnym widelcem i z główką ramy wysokości 10 cm, prześwit z przodu z oponą 29x2.0 (realnie 45 mm) jest już na styk. A dołożyć amortyzator, oponę 2,3 cala i z przodu osoby o wzroście 170 cm i mniej (i krótkich nogach, jak ja) nie mają szans, by na jakimkolwiek rozmiarze mieć te 10 cm zapasu przy dużym kole. W połowie górnej rury, przy dużym slopingu już będzie lepiej, ale i tak duże koło nigdy nie zapewni tyle prześwitu, co mniejsze. W pewnym sensie ratunkiem jest rama niska, ale długa, wymagająca krótkiego mostka, bo wtedy przy podpieraniu się nogą i mając ręce na kierownicy jesteśmy dalej od główki ramy, czyli tam, gdzie rura jest już niżej. Ja w każdym razie już od paru lat myślę o złożeniu 29er'a, ale trudno znaleźć ramę np. 15 cali z długą górną rurą. Przy moich preferencjach, z górną rurą około 56 cm (horyzontalnie) i tak musiałbym mieć mostek 110-120 mm. A tak wyglądałem na tej mojej starej szosie:

Maria Mena - Just Hold Me

Dwie dętki szosowe Michelin Latex, Decathlon, 34,99 zł/szt. Trochę mam obawy, bo na lateksie nigdy nie jeździłem, a słyszałem że wybuchają, ale w końcu trzeba spróbować i wyrobić sobie opinię. Faktycznie czuć poprawę komfortu i mniejsze opory toczenia? Dlaczego na pudełku jest napis: "Not for sale in USA"? Czyżby jakieś względy bezpieczeństwa? I dlaczego nie nadają się do obręczy karbonowych (nie mam takich, ale pytam z ciekawości)?

Ja proponuję odwiedzać lokalne szmateksy (ciuchlandy). Czasem naprawdę fajne rowerowe ubranka można tam znaleźć, bywa że nieużywane (jeszcze z metką). Ta kurtka poniżej to jedna z najdroższych, jakie mam, a kosztowała 30 zł (albo 25, już nie pamiętam). Właściwie to prawie wszystko co na rower mam z tego typu sklepów i dobrze mi z tym.

Jasinka - Jesteśmy z lasu Açların Gözbebekleri · Fazıl Say

Pierwszy z brzegu z allegro: NIEMIECKA DAMKA ENIK - 896542 - 12091640339 - Allegro.pl Takie stare miejskie rowery na stalowych ramach i często solidnym osprzęcie Shimano lub Sachs wciąż mogą dzielnie służyć. Kupić za te 300-500 zł, od razu zrobić co trzeba (linki, klocki, czasem łańcuch czy kaseta, może suport) i jeździć.

Średnica osadzenia opony według ETRTO dla 28" i 29" jest taka sama, czyli 622 mm. Właściwie to nawet najszerszą wyścigową oponę szosową 700x32 (np. GP5000) założysz (bo to też 622 mm), chyba że masz jakieś bardzo szerokie obręcze.

Wystarczy znieść obowiązek korzystania ze ścieżki rowerowej. Wtedy ilość rowerzystów na takiej ścieżce będzie wyznacznikiem jej jakości lub dowodem na to, że ktoś wyrzucił pieniądze w błoto (jeśli mało kto będzie z niej korzystał). Ja i tak wolę ryzykować mandat niż korzystać z "tego czegoś". Na szosie jest znacznie wygodniej i bezpieczniej, zwłaszcza jeśli poruszamy się z prędkością niewiele mniejszą od dopuszczalnej na danym odcinku. Jesteśmy lepiej widoczni dla kierowców i mamy mniej punktów przecięcia z ruchem samochodowym. Drogi dla rowerów generalnie pogorszyły komfort i bezpieczeństwo poruszania się rowerem, zwłaszcza szosowym. Ja będę je bojkotował tak długo, jak mogę. Chciałeś opinii - to moja opinia.

No ale jeśli to tylne koło, to określenie "dolny widelec" ma jak najbardziej sens, w znaczeniu "dolne rurki tylnego trójkąta ramy" (ang. chainstay), w odróżnieniu od górnych (seatstay).

Gruby balon jest przede wszystkim cięższy przy tej samej technologii wykonania opony. Tego się nie przeskoczy. Nawet stosunkowo tania drutówka w rozmiarze około 40 mm może ważyć 500 g, a topowe zwijane pewnie niewiele ponad 300 g. Ja absolutnie nie zmuszam do grubych opon, jak chcesz coś cieńszego to spokojnie zakładaj. Tak na próbę to możesz kupić nawet coś za 100-150 zł za komplet i na pewno będzie się lżej jeździć po asfalcie niż na fabrycznych Smart Sam. No i będą tak z 500 - 600 g lżejsze na komplecie niż obecne. Opona Continental Speed Ride 28x1.60 Reflex drut - 0100716 - 12648461012 - Allegro.pl Opona Kenda PIEDMONT K1185 700x40 drut - O-O-0179 - 12065165733 - Allegro.pl

Weźmy choćby taką oponę: Opona MISTRZÓW 29x2.25 57-622 CST B-TRAIL 170 TPI - TR-CS469 - 13142959285 - Allegro.pl Szerokość nominalna taka sama jak tych Smart Samów, ale już w samej masie będzie wyraźnie odczuwalna różnica. Te Schwalbe to ważą pewnie z 800-900 g sztuka (drutówki czy zwijane?), gęstość oplotu też zapewne dużo niższa. Te CST mają 170 tpi a to już praktycznie zawsze się przekłada na niższy opór toczenia. To już taka cienka szmatka prawie bez gumy na bokach. Na takich oponach od razu rower inaczej czuć, doskonale filtruje drobne nierówności, a niski opór toczenia na asfalcie może zadziwić. Na tych CST nie jeździłem, ale np. w crossie mam z przodu oponę Schwalbe Furious Fred 29x2.0 (realnie około 46 mm), czyli taka lekka szmatka z symbolicznym bieżnikiem na środku i niewielkimi klockami po bokach (masa 370 g) i wiem, jak się na tym zasuwa po asfalcie . Odporność na przebicia jakimiś ostrymi kamieniami też jest wystarczająca i spokojnie jeździłem na niej po bieszczadzkich szlakach. W góralu na kołach 26 cali mam kilka różnych opon na zmianę, w tym kilka zwijanych modeli z gęstością oplotu 120 tpi (Vredestein, Schwalbe, Veetire) i naprawdę wiele razy byłem zaskoczony, że nawet opona o realnej szerokości 58 mm może się toczyć zadziwiająco lekko po asfalcie, jeśli to opona z wyższej półki. Oczywiście same opory powietrza powyżej tych 30 km/h są już zauważalnie większe, ale przejechanie po asfalcie kilkudziesięciu kilometrów ze średnią około 25 km/h nie stanowi wielkiego problemu. Na bardzo zniszczonych asfaltach różnica w porównaniu do szosówki na oponach 700x23 jest czasem symboliczna, bo szosą trzeba często zwalniać i omijać dziury, które na dużym balonie się po prostu przelatuje. Trzeba pamiętać, że jeśli rower na wąskich oponach wpada w duże drgania na nierównościach, te drgania to jest energia zabrana z naszej prędkości. Drgania powodują też większe zmęczenie fizyczne, co na dłuższych trasach również wpływa na osiąganą prędkość średnią. Stąd wynika głównie przewaga grubych opon w realnych warunkach. Na grubej gumie człowiek po prostu pedałuje, niewiele przejmując się stanem nawierzchni. Może nieco wolniej niż na typowej szosowej, ale te różnice w ogólnym rozrachunku często są naprawdę niewielkie. Ktoś, kto szosą lata z prędkościami średnimi bliżej 40 km/h odczuje na pewno wyraźny spadek prędkości na oponach w okolicy 2,2 cala czy nawet 35-40 mm, ale taki powiedzmy amator jak ja, który teraz szosą musi się sporo namęczyć, żeby utrzymać średnią 30 km/h, już takich dużych różnic nie doświadcza, a docenia bajeczny komfort tłustej kiszki.

Konstruowanie opon to jest zawsze sztuka kompromisu. Uzyskanie opon o niskim oporze toczenia zwykle wymaga zastosowania mieszanek o gorszej przyczepności, zwłaszcza na mokrym. Mieszanki o dobrej przyczepności są zwykle mniej trwałe i generują większe opory toczenia. Kluczem jest tu słowo "histereza" i jej charakterystyka częstotliwościowa. Zastosowanie krzemionek we współczesnych mieszankach pozwala nieźle łączyć oba pożądane parametry.

A ja jeszcze dorzucę to:

Kolejny przykład człowieka skazanego za słowa - doktor Zbigniew Martyka, któremu na rok odebrano prawo wykonywania zawodu lekarza, bo poddawał w wątpliwość przyjętą przez służbę zdrowia i rząd politykę w związku z walką z tzw. pandemią Covid 19.

Pod filmem już prawie 900 komentarzy po jednym dniu, a tu jakoś cisza?