Splr

Brawa, brawa. Teraz nic tylko śmigać. Ale poprawiłeś nam rupieciom rowerowym humor

I co mamy? Merida Padaka Club Mazafaka?

Ja żyję, dalej na TFSie śmigam.

Nikt nie kupuje za granicą?! Ja wiem, Ełero drogie, ale czasem jak się zdarzy angebot! Dorzucę i polecę zatem dwa sklepy: bike24.de - ocena: pozytywna; zamówiłem wspornik siodełka, bo w naszych sklepach osiągał jakieś abstrakcyjne ceny w okolicach sześciu stów, a tam za 85 Jerzych z przesyłką był. Po dokonaniu transkacji dostałem maila pokrzepiającego z prośbą o zachowanie go w przypadku reklamacji/gwarancji, , że gdyby coś nie banglało, to mogę zwrócić produkt do 10 dni od otrzymania etc. Następnego dnia dostałem listel z numerem przewozowym kuriera, żebym mógł się nacieszyć, jak z rzeszy do polski leci paczka. Podobnie było, gdy przed świętami zrobili promocję na kamerkę rollei bullet - za 130 euro. Polecam sprawdzić, szczególnie gdy poszukujemy rzadkich / drogich rzeczy, jedyny minus - urządzają szalone promocje, ale nie można przecież cały czas siedzieć na ich stronie i szukać atrakcyjnych ofert. Dobry sklep na zakupy zbiorowe - za wysyłkę jest płatne jednokrotnie 15 Jerzych; a jakby jeszcze Euro staniało, to zupełna rewelacja. ekosport.fr - podobnie jak wyżej, choć przestali bawić się w rowery, za to boazerię na zimę miewają w cenach z sufitu, za moje narty zapłaciłem 199 euro, a u nas krzyczeli 2700 złotych. Zamówienie złożyłem w najgorszym momencie, między świętami a nowym rokiem, narty doszły punktualnie w przeddzień wyjazdu. W ofercie, oprócz desek, nart i nartorolek pulsometry, kamery, ubiory, plecaki, bidony, worki etc.

Przypnę się! Trzeci krzyżyk na karku, nałóg nikotynowy, żadna higiena życia, dużo stresu w pracy. Moja wyjściowa waga to było 128 kg smalcu w 2002 roku. Potem zacząłem latać na rowerze. Diety specjalnie nie zmieniałem, jednak jak się więcej człowiek rusza, to się odechciewa wiele szajsu jeść (no, pizzy nie odmówię). W 2006 roku, dwie połamane ramy rowerowe później zjechałem na 98kg. Tak hulałem do 2008, potem się zakochałem, przestałem jeździć (nie liczmy tych 500 km rocznie) . W tym roku w lutym wszedłem na wagę i ujrzałem wynik 115. Odkurzyłem więc rower, wyremontowałem, zacząłem jeździć. Będąc grubasem odpornym na odchudzanie (diety, dyscyplina etc.), jeśli miałbym dawać rady proponuję co następuje: -Nie ma łatwej drogi, więc przyzwyczaj swój tyłas do ugniatania siodełka co najmniej (CO NAJMNIEJ!) 2 x tygodniowo. Dwie pięćdziesiątki w tygodniu na rowerze lepsze niż pół litra na dwóch! -Jeśli motywują Cię zabawki (tak jak mnie) rezerwuj budżet na wydatki rowerowe - nową korbę trzeba przetestować, nowy mostek pokazać na mieście etc itd - wynik ten sam, czyli więcej jeździsz (uczyń rower, może poza kobietą i dzieckiem, swoim głównym hobby i nie maziaj mi się tutaj, że z groszem ciężko: rzuć hobby o nazwie "picie piwa" czy "nowa gra do plejstona" skup się na rowerze) -Przestań żryć po 20 (zwykle utrzymanie reżimu przez 21 dni wchodzi w nawyk na stałe) -Nie hulaj na sucho - zawsze miej ze sobą dużo picia -Pilnuj Pan tętna (za niskie - zero efektu, za wysokie - palisz mięśnie zamiast tłuszczu) Proszę. Pięć porad, gratis, i tylko dwa rygory, reszta przychodzi sama: kondycja wzrasta, waga spada (na pewno nie tak drastycznie, jak u moich poprzedników, ale jednak), humor się poprawia, w alkowie więcej się wyczynia, panny łaskawszym okiem spoglądają, w pracy jest się efektywniejszym, a w moim przypadku - mniej wydaje się na fajki - same plusy. P.S. Czasem też fajnie machnąć jakiś maraton, ludzie cię pozdrawiają po drodze, telewizor można wygrać i sobie udowodnić, że można. No i wrastasz w cyklozę coraz głębiej.

Niechlubna przeszłość Psuwacza: Mam na koncie jednego gołębia (one juz się niczego nie boją?!) i jednego zaskrońca (nie wyrobiłem z hamowaniem, a on był w poprzek drogi). Szczerze żałuje obu. Ponadto cięzko zliczyć mi żaby, jelitki (takie łyse ślimaki) i inne małe drepczące owady rozplajszczone przez mój rower. Ostatnio koniecznie chciał mi się w koła wkręcić jakiś taki miniaturowy piesek o przerośniętym ego. W domu mam dużego psa i takich w sumie isę nie boję, bo albo są rozsądnie spokojne, albo szczekają. Te małe mnie przerażają. Kamikadze! Rzucił mi sie do nogi i chciał odgryźć chociaż kawałek buta. Na szczęście zdążyłem się zatrzymać i poczekaliśmy razem (ja na siodełku, on łapczywie degustujący mój but) na jego panią, która oderwała go ode mnie razem z kawalątkiem sznurówki .