Ranking

GOLIAT i pchełki.

Bo coś jakby koniec świata

Bo w górach Jury nigdy nie jesteś sam O naszej wycieczce po Szlaku Jury, tej prawdziwej - w Szwajcarii: Szy.

Bo do celu. Prawie jak na wiosnę.

Bo chyba czas kupić lepszego ziemniaka do robienia zdjęć...lub odkurzyć lustrzycę.

Bo brama na zachód stoi otworem (tak, zamknąłem za sobą 😛)

Bo dmuchawiec jesienny.

Bo taką kryjówkę znalazłem

Bo jakoś tak brązowo i jesiennie.

Bo cień chmur.

Bo PKS już nie dojedzie

bo 'hecho a mano'

Bo... pod liśćmi jest asfalt, droga od Kijewa do Płoni przez las.

Bo kościółek zapada sie pod ziemię... albo spod ziemi wynurza.

Bo trochę słońca:

Bo dla uczczenia 59 okrągłej rocznicy wybrałem się na wycieczkę do Ogrodzieńca. To kawałek za Wolbromiem.

Bo ktoś zaczął Świnoujście i promy pokazywać 😁 A "bramę na zachód" jutro albo pojutrze sfotografuję 😁

Bo polecam Nowe Warpno, w tle Altwarp. Ups, przekroczyłem limit dzienny, jutro nic nie dodam i wczoraj też milczałem

Bo są takie miejsca gdzie są specjalne promy dla rowerów, żeby nie trzeba było przejeżdżać przez bardzo wysoki most 😁

Bo jeszcze złoto

Bo jedziem do celu, asfalt kończy się przy drzewku.

Resztki które wylądowały w na moim placu zabaw. Jesień zmienia się szybko. W porównaniu z połową października 90% żurawi już odleciało na południe i zachód. Jak widać nadal warto objeżdżać ciekawe miejscówki.

Bo zjechać - nie zjechać ...

Bo jesień jest czasami też ładna

Bo jesienna Wisełka kusi swoimi wdziękami

Tak jest I robię tak nawet jeśli czasem czytam, że takie zdjęcie pokazuje widok, którego najprawdopodobniej nikt potem nie zobaczy w ten sam sposób. To oczywiście jest prawda, jednak nawet ja - autor zdjęcia, pilot - nie widzę danego miejsca w sposób, w jaki widzi je "oko" drona. Ale mimo wszystko uważam, że to jednak wzbogaca relację, wzbogaca wiedzę o danym miejscu czy regionie, pozwala lepiej je sobie wyobrazić, zrozumieć. To chyba jedne z najlepszych przykładów - zdjęcia dawnych górniczych terenów wokół Lipska w Niemczech, których niemal nikt nie zobaczy na własne oczy z takiej perspektywy. A jednak, to jakaś informacja, jak wyglądają obecnie, jak woda reaguje w kontakcie z pozostałościami minerałów, a może jakichś chemikaliów. Czyli: jak wygląda drugie życie takich zdegradowanych ciężkim przemysłem miejsc. Szy.

Nowe na blogu - druga część rowerowego lata w Szwajcarii - góry Jury, a w nich Szlak Jury - 300 kilometrów z Nyonu nad Jeziorem Genewskim do Bazylei nad Renem. Po drodze kolebka szwajcarskiego zegarmistrzostwa w miastach La Sentier i La Chaux-de-Fonds, kraina absyntu w Dolinie Travers i dużo przyjemnych, spokojnych górskich, rowerowych klimatów. Zapraszam - na blog po cały artykuł, zdjęcia, ślad gpx: Rowerowy Szlak Jury. Wakacyjna wycieczka po zachodniej Szwajcarii I do forumowej piguły: Na kilku zdjęciach: Szy.

Hej, hej, na blogu wylądowała znajkrajowego lata część kolejna, tym razem druga odsłona kilku dni spędzonych w Szwajcarii. Zapraszamy na szwajcarską Jurę i prowadzący po niej Szlak Jury - jeden z dziewięciu głównych szlaków rowerowych Szwajcarii. Przez cztery dni przejechaliśmy niecałe 300 kilometrów, ale... biorąc pod uwagę trudną trasę, której zdecydowanie nie doceniłem przez wyjazdem, te cztery dni to wyraźnie za mało, by Szlak Jury przejechać w turystyczny sposób. Lepsze byłoby pięć, a nawet sześć dni, dzięki czemu można by jeszcze zajrzeć w dwa-trzy ciekawe miejsca blisko przebiegu trasy. Zapraszam na blog po pełen tekst, komplet zdjęć, ślad i mapę: Rowerowy Szlak Jury. Wakacyjna wycieczka po zachodniej Szwajcarii (Znajkraj) Generalnie rzadko zdarza mi się niewłaściwie ocenić region do którego jedziemy i źle się do niego przygotować. Tym razem jednak tak się zdarzyło - szwajcarska Jura mnie zmyliła, zaskoczyła, wystrychnęła na dudka (nie wiem, czy dudki żyją na Jurze?). Przede wszystkim, źle oszacowałem poziom trudności trasy. Planując przejazd Szlakiem Jury zaraz po Szlaku Jezior w Alpach opisywanym wcześniej... ... zupełnie nie przyszło mi do głowy, by szlak rowerowy na Jurze miałby być trudniejszy niż właśnie przeanalizowany szlak w Alpach Szwajcarskich. I z automatu zaplanowałem noclegi i dystanse na Jurze w podobny sposób jak w Alpach. Nie zwróciłem uwagi, że o ile w Alpach Szwajcarskich jeździliśmy głównie dolinami rzek i jezior, którymi dość jednak łagodnie podjeżdżaliśmy pod przełęcze, to na Jurze podjazdy prowadziły prosto pod główne grzbiety i właściwie zawsze w większości mieściły się w przedziale 10-15 procent. A to już nie jest górka, na której redukuje się dwa czy trzy przełożenia i jedzie dalej... Gdy dodać do tego trwające upały i charakterystyczny dla Jury brak wody w górach... Wyglądało to mniej więcej tak, jak tu - nocleg tam w dole, w dolinie lub poza głównym łańcuchem Jury, a potem codzienny powrót w góry 5-10 kilometrowym, solidnie nachylonym podjazdem: A gdy już wkręciliśmy tam na górę, również było inaczej, niż się spodziewałem. To była zupełnie inna "jura" niż polska, którą mimo wszystko, gdzieś podświadomie w sobie, chciałem zobaczyć. Bo Jura w Szwajcarii to regularny łańcuch górski, prawdziwe góry, nie żadna wyżynna "popierdółka" jak w Polsce. Dość powiedzieć, że w Polsce na Jurze jeździ się gdzieś w okolicach 300 metrów n.p.m., a w Szwajcarii właściwie nawet tysiąc metrów wyżej, średnio po wysokościach gdzieś między Jakuszycami a Śnieżką. Na naszej Jurze spotyka się ludzi, miejscowości, jakieś obiekty. A Jura w Szwajcarii to piękne, ciche odludzia, spokojne drogi bez samochodów biegnące wzdłuż głównych grzbietów, czasem po drodze mijając jakieś osady pasterzy bydła lub niewielkie schroniska. Wszędzie są kamienne murki oddzielające pastwiska i "rurowe" przejazdy przez granice pastwisk, zatrzymujące krowy przed migracją . I jak widzicie, na Jurze w Szwajcarii wcale nie ma tylu "jurajskich" klimatów, co na naszej. W Szwajcarii bardzo mało jest wapiennych ostańców, skalistych urwisk, jakichś skalnych bram czy obiektów jak nasza Maczuga Herkulesa. Żadnego "orlego gniazda" nie znajdziecie również. Szwajcarska Jura ma jednak inne atrakcje - to region, gdzie rozwinęło się słynne szwajcarskie zegarmistrzostwo. I niesamowite jest to, że pierwszymi zegarmistrzami byli tutaj rolnicy, który pracę przy produkcji części do zegarków traktowali początkowo jako drugie po rolnictwie zajęcie, które wypełniało im wolny czas zimą. Jura to też miejsce, gdzie wymyślono absynt - to tutaj powstała pierwsza receptura. W Dolinie Travers jest dzisiaj Dom Absyntu - muzeum i degustatornia, a także kilkunastu producentów absyntu, którzy nadal produkują "zieloną wróżkę". Co ciekawe, dopiero od 2005 roku legalnie, bo od 1910 roku produkcja była zakazana i ścigana. W tej samej okolicy możecie też zjeść szynkę pieczoną w gorącym asfalcie - tradycyjne barbórkowe danie tutejszych górników, wydobywających naturalny asfalt z miejscowych kopalni. Są też piękne historyczne miasteczka, z których bezpośrednio na szlaku znajduje się jedno - Saint-Ursanne. Podsumowując - spokojna, sielankowa trasa o przyjemnym górskim charakterze na rowerowe wakacje w samym centrum Europy - byle tylko na więcej niż cztery dni jazdy ;). Drogi i nawierzchnie - zapomniałem wspomnieć wcześniej - niemal wszystko w asfalcie, w zdecydowanej większości po górskich i bardzo lokalnych drogach, gdzie tylko rowery i lokalni gospodarze. Szuter - na jednym dłuższym odcinku, dla nas zjeździe, gdzie udało nam się obydwóm wylądować na glebie ;). No i pozornie bez fajerwerków, jednak bo bliższym przyjrzeniu się, to górskie klimaty, zegarmistrzowskie dziedzictwo Szwajcarii czy absyntowe tradycje robią robotę - nadają wyjazdowi wystarczająco sporo ciekawej treści krajoznawczej i atrakcyjnego charakteru. Szy.

Wspaniały to jest wątek, nie zapomnę go nigdy. :)))

Bo każdy rowerzysta jest tutaj mile widziany

Bo długa prosta

Korona Gór Polski na dwóch kólkach? Czemu nie

Bo... żeremie leśnych bobrów ze stalowymi siekaczami.

Bo trochę jak Don Quixote tyle że na niższym ciśnieniu

Ciąg dalszy jodoterapii.

Bo traila początek. Przemyśl Fort Trails trasa "familijna".

Nazywam się rambolbambol i hobbystycznie poprawiam latarki Convoy S2+, aby wyciągnąć z nich maksimum potencjału. Czy warto je poprawiać? Moim zdaniem nawet trzeba. Diody, które stosuje Convoy są w większości przypadków zalutowane na aluminiowej blaszce, przez co dioda się przegrzewa i degraduje. Każda latarka Convoy S2+ wymaga też poprawek prądowych. Bez nich nie daje pełni mocy i po czasie zacznie przerywać lub mrugać. Na OLX czy Allegro można kupić „poprawione” latarki. Kilka takich też już poprawiałem, ale nie będę się o nich wypowiadał. Wielu użytkowników forumrowerowe.org ma i chwali moje latarki. Chciałbym, żeby każdy, kto do tej pory jeździł z latarką typu Cateye, Mactronic czy Bontrager mógł na własne oczy zobaczyć jak powinno wyglądać światełko rowerowe. Na każdej latarce zarabiam około 60zł i poświęcam na nią 3-4 godziny pracy oraz 24h testowania przed wysłaniem do klienta. Przygotowałem sześć sztuk poprawionych latarek (dwie szare i cztery czarne). Jeśli akcja odniesie sukces, to zamówię więcej elementów i przygotuję nowe latarki. Jeśli chciałbyś inną latarkę, np szperacz na bazie Convoy C8, latarkę czołową, działo fotonowe do spalania okrętów na bazie Convoy L6 lub masz latarkę do naprawy-poprawek to też śmiało pisz. Poprawki, które ma każda z latarek rowerowych: Wymiana diody na minimum Cree XM-L2 T6-4C (lub lepszą na życzenie) i zalutowanie jej na podłożu miedzianym Noctigon. Cree XM-L2 z binu T6 i o barwie 4C to w mojej ocenie najlepszy kompromis mocy / barwy światła / ceny wśród diod Cree. Wstawienie optyki rowerowej 20x60 (świeci prostokątnie - szeroko i daleko, ma wyraźne odcięcie, nie oślepia z naprzeciwka). Optykę montuję w taki sposób, że mając wcięcie w obudowie z napisem Convoy u góry, snop światła o szerokości 60 stopni będzie idealnie horyzontalnie. Z tego co wiem, to tylko ja tak to robię 🙂 Sterownik zostawiam fabryczny (5-25-100%). Na życzenie mogę wstawić jakiś lepszy. Wymiana fabrycznych kabli na dwukrotnie grubsze Poprawki termiczne (pasta Arctic MX4 pod podłoże, poprawienie gwintów) Wymiana włącznika, jeśli było to konieczne Cynowanie obręczy sterownika i płytki włącznika. Dodanie pigułek mosiężnych trzymających baterię. Latarka nie będzie przełączać trybów podczas wstrząsów. Dobranie maksymalnej mocy latarki (prądu) do pojemności cieplnej obudowy i jakości diody. Chodzi o to by latarka świeciła optymalnie i w bezruchu obudowa nie osiągała więcej niż 55 stopni na maksymalnym trybie. Latarka po złożeniu jest testowana 24h podczas których między innymi świeci na pełnej mocy aż do rozładowania baterii. Jeśli po takim teście dioda ma parametry jak na starcie, to robota jest dobrze zrobiona. Uwagi: Latarki pracują na ogniwach 18650. Nie wolno stosować słabych ogniw 18650 „z odzysku”. Głowicy latarki, jeśli masz optykę rowerową 20x60, nie wolno odkręcać, bo można ją przestawić. Latarki są tak ustawione, że mając wycięcie w korpusie z napisem Convoy u góry świeci ci 60 stopni horyzontalnie. Baterię wymieniamy odkręcając tylko "włącznik" latarki. Sterownik ma zabezpieczenie przed odwrotną polaryzacją, ale zawsze wkładamy baterię plusem w stronę diody a minusem w stronę włącznika. Tryby świecenia zmieniamy pół-klikiem. Tryby są trzy i zmieniają się cyklicznie. Jak zamówić latarkę: Kontaktujesz się ze mną i mówisz, że chcesz latarkę. Wpłacasz wymaganą kwotę (przelew, Blik) Wysyłam ci latarkę na wskazany paczkomat. Jeśli latarka się nie spodoba, odsyłasz ją z powrotem a ja oddaję kasę. Nie zwracam kosztów wysyłki. Aktualny cennik modyfikacji: Podzespół cena Convoy S2+ 110 dioda Cree XM-L2 T6 4C 0 Sterownik fabryczny 0 Podłoże miedziane Noctigon pod diodę 20 Optyka rowerowa 20x60 30 Lepsza sprężynka + pigułka 10 Złożenie / poprawki termiczne i prądowe 50 wysyłka paczkomatem 15 RAZEM 235

Bo grawelowa Bonanza.

Potwierdzam dobrą opinię o Daveo. Już 3 zestawy u nich zamawiałem (2 x mtb i 1 x szosa). Zamawiałem swój pierwszy zestaw na Crestach mk2 ale nigdy nie miałem z nimi problemu (chyba ze 3-4 sezony). Kolejne koła zostały już złożone na obręczach DT.

Strasznie mnie wnerwia ten trend w sklepach - robienie takiego śmieciowiska i utrudnianie zakupów. Przynajmniej w declu można sobie odfiltrować "podejrzane" okazje.

Fabio Wibmer

Nie jest to taki sam układ, o czym wspomniał @chudzinki. Ponadto mowa o samej kasecie, a cała reszta to nadal znane i lubiane Deore. Po pierwsze masz lepiej zestopniowane przełożenia. Po drugie możesz przejść bez problemu na kasetę 11-51, czego w Explore bez zmiany przerzutki, manetki, kasety, łańcucha nie zrobisz.

Nawet jeżeli byłaby kaseta o rozpiętości 11-46 to w XC 100 będą te przełożenia lepiej zestopniowane (nie będzie dziury). Poza tym w łatwy sposób można wymienić na np. 11-50. W komforcie zdecydowanie tak, bo można ustalić jego "twardość" pod swoją wagę. Co do konserwacji - mniej problematyczny jest sprężynowy, ale nie na tyle żeby go kupować, a przynajmniej nie w tej klasie.

To zależy jaki rozmiar, o dziwo... Albo coś źle wpisali, bo M i L w Explore mają te same stacki. Jestem tego samego zdania co @bogus, o ile pozwala budżet i pasuje wizualnie.

Tylko, że Explore jest bardziej "rekreacyjny" a XC100 bardziej "sportowy" i wymusza bardziej sportową, agresywna, wyciągniętą pozycję i nie wiem czy o to autorowi wątku chodziło skoro szuka roweru do jazdy po lesie i wożenia dziecka w foteliku i nie ma zamiaru brać udziału w zawodach. Musiałby przejechać się jeszcze na XC100 i zobaczyć czy taka pozycja mu pasuje

Szczerze mówiąc przy cenie Explore 540 i świadomości, że XC100 kosztuje 500 zł więcej, czyli 300 ponad budżet to właśnie w tym kierunku bym poszedł. Napęd i amortyzator zauważalnie lepsze niż w Explore, ponadto znacznie szerszy zakres przełożeń, co pozwala już n podjeżdżanie większych górek. Mnie Kross nie ujmuje, chyba że oglądałem coś innego niż Ty. 😉

Czasem też może być głupio. Poniższe zdjęcie latało z różnymi prześmiewczymi komentarzami po internecie... ... a jak ktoś sprawdził to się dowiadywał że Sławek z Tczewa nie ma rąk i opiera się o kierownicę tułowiem.

Ulubiona fota z sierpniowej Szwajcarii - ze szlaku rowerowego Renu, w jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc na odcinku Renu Alpejskiego: Polecam się z większą liczbą obrazków ze Szwajcarii Szy.

Okoliczne lasy.