Ranking

Bo jak wiedziesz to musisz zjechać

...bo Iron Curtain Trail (Szlak Żelaznej Kurtyny) poleca się.. https://en.eurovelo.com/ev13

Bo po plaży się nie jeździ .

Szkoda że lato się skończyło

Rowerowy objazd mojej ulubionej nieruchomości o świcie.

Bo żegnaj lato na rok...

Bo pod słońce.

Bo popieram

Bo dziś od rana leje bez przerwy, ale w weekend porobiłem zapas fotek

bo to z widokiem na Salzburg

Bo juz za chwileczkę juz za momencik będzie takli krajobraz na Łapszance.

Bo prawie jak wiosna

Bo przed poniedziałkiem uciekam w las

Bo ja wiedziałem, że tak będzie ...

Pewnie jeden z ostatnich takich słonecznych dni w roku

Bo to nie był najlepszy pomysł ...

Bo tężnie...

Bo... pusto i cicho na plaży w lesie.

Bo na chwilę przestało padać 😁 ale i tak wracałem w deszczu ☹️

Powodzenia, ja raz w życiu myłem rower 🤗

Pelagia Hanka dla Długiego https://www.olx.pl/d/oferta/pelago-wyprawowy-deore-dt-545-crmo-CID767-IDR4knp.html?isPreviewActive=0&sliderIndex=7

Co do czujników i zakupu jak mam płacić za Megane komplet blisko 200 zł żeby mieć i kadencji i prędkości to wolę orginalne garmina do tegoż też licznika.

Zakładając ze zaczynamy od zera, to ja na serwisie zazwyczaj robię tak: - taśma na obręcz. W zależności jakie to koło, taką dobieramy taśmę. Np koło szosowe nie może być na taśmie e13 do enduro bo jest miękka i 8 bar ją wystrzeli. Zakładając ze nie będziemy pompować więcej jak 2.5 bara, miękka taśma jest optymalna. Łatwo się nakłada i wytrzyma ile trzeba. Najlepiej lubię nakładać taśmę jak obręcz jest w rowerze. Rower wieszam, jak nie macie stojaka, można do góry kołami. Lekko hamuje koło, tak by sie kręciło z oporem. Taśmę ładnie naciągam, obręcz się nie obraca bo jest na hamulcu, ładnie układam, następnie chwytam za nią obracam, i jadę dalej. - otwór wycinam nowym nożykiem to taper, delikatnie powoli i na okrągło. - Wentyl dobieramy do kształtu obręczy. Stożkowy jest uniwersalny. - Opony. W zasadzie tylko z continentalem der keisser miałem problemy żeby to uszczelnić. Opona sztywna jak nie powiem co i po czym. Jak się ma butle kompresora 500L i nabita na 12 bar, to jako tako, my mamy malutkie kompresorki i był problem. Oponę polecam smarować z obu stron mydłem. Ślizg zapewni łatwe uszczelnianie opon. Oczywiście pamiętamy, że zamykanie opony uprzedzamy zepchnięciem już zamkniętej części opony z rantu. To jest krytycznie ważne jeżeli wstawiamy insert okrągły w dużym rozmiarze np taki andreani. Jak ktoś chce mogę dokładnie opisać wstawianie dużych insertów, choć tego nie lubię robić, a już na pewno nie lubię tego otwierać. - Strzykawka. My używamy 50ml strzykawki, może być dowolna. Jako wężyk ja osobiście wyinżynierowałem ( bo debilstwo zgubiło oryginalny wężyk) wężyk z koszulki termokurczliwej. Ma to swoje plusy, jak będzie za duży można podgrzać i będzie w sam raz. Jest to na tyle dobre ze używamy tego na serwisie od roku. Opony szosowe zalewamy ok 80ml, 29 2.6" ok 150ml. - Wstępne uszczelnianie. To jest ważne, pozwala zaoszczędzić sporo roboty i bałaganu. Pompujemy koło na dana wartość ja daję 2.0 bara i czekam jakaś chwile. Np Jeżeli napompujemy koło i czujemy jak ucieka przez wentyl, na 90 % uszkodziliście taśmę, lub była źle założona. O ile źle osadzony słupek mleko uszczelni z czasem, o tyle walnięta taśmę raczej nie. - Zalewanie. Ja wiadomo, najpierw pompuje koło, ona strzela czyli uszczelnia się. Powoli spuszczam powietrzę by opona nie spadła. Stawiam wentylem w górę, biorę strzykawkę zalaną do pełna, nakładam wężyk, pompuję, wyciągam powietrze z opony. Dziki temu nie robi się nadciśnienie i nic nie bryzga z wentyla, nic nie cieknie. Z odrobina wprawy nie uronicie ani kropli. Jedna z rzeczy jakich nie cierpię to sprzątanie rozlanego mleka. Zalewam tyle ile trzeba. Wycieram słupek, zakręcam wentyl i pompuje. Czyszczenie wentyla wewnątrz nie ma sensu tam i tak się nachlapie i tak. - Po zalaniu rozchlapujemy mleko wszędzie w oponie, równomiernie. Na koniec kładziemy na bok, tak by było poziomo, przekładając co parę min. Ten krok można pominąć jak się od razu koła montuje i jedzie na małą traskę. Plusy i minusy. Plusem jest samo uszczelnianie drobnych uszkodzeń. Niższe ciśnienie daje lepszą trakcje. Z odpowiednim insertem można zejść jeszcze z cienienia i nawet dobijać bezpiecznie, oczywiście z umiarem. Minusem jest konieczność posiadania dętki tak czy inaczej, jak rozetniesz oponę to lipa, rozszczelnisz oponę na trasie, lipa itd. Koło nie jest tak bezobsługowe jak dętka. Dętkę masz i zapominasz. Jak po 5 latach zejdzie ci powietrze, pompujesz i jedziesz. Na mleku po takim czasie może być różnie. Trzeba dbać by opona nie wyschła wewnątrz. Generalnie do kół które ciągnę jeżdżą.

Bo suszy po wczorajszym

...bo mokro i błoto jak cholera... Więcej mycia i prania niż jeżdżenia 🙄

Bo klimat jak w "W lesie dziś nie zaśnie nikt".

Ty kasztanie fajny kasztanie

Czytam i nie wierzę .To musiała być chyba książka do kolorowania 😆 Zdradzisz na jakim rowerze jeżdzisz bez tych czterech szprych i jaka formę kolarstwa uprawiasz ?

W Garminie płacisz za bezproblemowy serwis. Jak się zepsuje dostajesz nowy bez marudzenia. Ostatnio kupiłem na amzaonie zestaw czujników garmina za 215 zł. W tym samy sklepie zestaw magene kosztuje 169 zł. Przy takiej różnicy dla mnie wybór jednoznaczny. Ostatni czujnik magene kupiłem na alli w 2017r i nie przeżył roku. Zabiły go woda i błoto. Drugi w szosie żył długo, ale baterię żarł w tempie 1sz/50h. Deklarowane 400h to jakiś żart. Fakt że kosztowały 15 dolców po ówczesnym kursie (chlip, chlip :)) ale kasa wyrzucona w błoto. Może miałem pecha, może teraz nowsze wersje itd, nie wiem. Na czujniki garmina nikt nie narzeka. Używki można kupić w cenie nowych magene a przynajmniej zakładasz i zapominasz.

https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=pesos+kolumbijskie+kurs

Bo mała awaria... 🙂 Jakoś mi się w locie przerzutka wkręciła w koło, nie wiem jakim cudem... przy zdejmowaniu koła oczywiście rozleciała się kaseta i piasta. Ale w serwisie ogarnęli w pół godziny 🙂

Bo klimat jak z westernu

Bo już Złota Polska Jesień

Bo każdy orze jak może

Jedzie i rozsiewa jesień za sobą, czarownica jedna.

Bo piekło północy

Bo słoneczko sobie siadło

Bo to jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie do jazdy na rowerze.

Tegoroczne rodzeństwo. Na ten widok w mojej Blondi odezwał się matczyny instynkt.

Bo wyglądamy weekendu

bo tymczasem w Lubuskiem @Sansei6 , a ja bym bez skrupułów przyciął górę twojego zdjęcia do takiej niby panoramy .

Są miejsca, gdzie tramwaje jeżdżą do góry kołami ........ i to nad rzeką, a linia została oddana do użytku ponad 100 lat temu .....

W takich czasach żyjemy, że nawet natura stara się podwójnie, żeby tylko poprawić humor człowiekom.

Bo Wyspa Sobieszewska ma swój klimat

Bo niebo było błękitne

Cześć! Lato ma się ku końcowi, czas zabrać się za pisanie :). W pierwszej znajkrajowej relacji chyba to najlepsze, co przejechaliśmy tego lata, czyli Szlak Jezior - jeden z dziewięciu głównych, krajowych szlaków rowerowych Szwajcarii. Szlak Jezior zaczyna się nad Jeziorem Bodeńskim, a kończy nad Jeziorem Genewskim. Po drodze między innymi Jezioro Zuryskie, jezioro Zug, Jezioro Czterech Kantonów, turkusowe Brienzersee i jezioro Thun. Ale... to nie tak, że jak szlak ma w nazwie jeziora, to jest leniwym turlaniem się nad wodą. Większość z nich to jeziora w Alpach, więc oddzielone są przełęczami, pod które czasami trzeba nieźle zakręcić. Zapraszam do relacji na blogu (z mapą, trackiem, kompletem zdjęć) i do obszernego, rowerowego skrótu na forum Szwajcaria na rowerze: Szlak Jezior w Alpach Szwajcarskich (Znajkraj) Od strony rowerowej ta "dziewiątka" krajowych szlaków w Szwajcarii to europejska ekstraklasa. Prowadzenie szlaków jest doskonałe - to ten poziom rowerowej wygody i bezpieczeństwa, który trzeba polecać rodzinnym wyjazdom. Z drugiej strony - to trasa tak urozmaicona, że nawet szukający większej dawki emocji gravelowcy nie powinni być zawiedzeni. Nawet wzdłuż jezior rzadko zdarzają się jakieś nużące przejazdy. Tak z pamięci, to gdzieś 75% trasy prowadziło po asfalcie, 25% po przyjemnym, drobnoziarnistym, utwardzanym i równym szutrze. Szutrze tak dobrym, że raz minęliśmy nawet jadącego po nim człowieka na handbike'u - nie wyobrażam sobie lepszego dowodu na jakość trasy: Na trasie sporo przykładów przyjazności wobec rowerzystów, które wspominałem w poście na Facebooku: https://www.facebook.com/znajkraj/posts/pfbid02HLCEpAxYYyc7NZ2ZbkuWQ79U1tU58B9sc5KdeXPGP7Fy9C7awSHDtQSRw3o7wC3Rl ... z których do najciekawszych należały między innymi znaki informujące o czekających nas podjazdach, a czasem nawet sugerujące łatwiejszy wariant szosą. Przy czym z tymi znakami coś jednak nie do końca było w porządku. O ile wartości odległości i łącznej sumy podjazdów były ok, to już procent nachylenia zwykle nie oznaczał ani wartości średniej, ani maksymalnej - zwykle był gdzieś w środku, jakby autor tablicy wyciągnął średnią ze średniej i maksymalnej chcąc osiągnąć takie "mniej więcej" mające dać wyobrażenie rowerzyście co go czeka. Oczywiście pojechaliśmy szlakiem Nowością dla mnie była obecność szlaków rowerowych na tablicach dla kierowców. To w sumie fajne i dla rowerzystów, bo precyzuje jak zjechać z takiego ronda, ale też ostrzega kierowców aut "uważaj, tu możesz spotkać rowerzystów": Innym ostrzeżeniem dla kierowców i sposobem na bezpieczne przeprowadzenie rowerzystów przez autostradę (biegnącą dołem) był czerwony pas namalowany na szosie. Niby nic specjalnego, w końcu w każdym z miast już powoli w ten sposób oznacza się wiele rowerowych miejsc, ale tutaj - na zdjęciu - ma to miejsce w bardzo niebezpiecznym miejscu: między środkowym pasem jezdni a zjazdem na autostradę, gdzie mamy szansę znaleźć się w dosć nieprzyjaznym "środowisku" między samochodami: Tu jeszcze jedno oryginalne malowanie pasa dla rowerzystów - centralnie przez środek parkingu nad jednym z jezior ostrzegając w ten sposób kierowców samochodów - super: A to "zwykłe" rowerowe oznakowanie ma w Szwajcarii kolor bordowy, na tyle oryginalny, że oko dość szybko zaczyna wychwytywać znaki z otoczenia. A są różne, małe i duże, kierunkowe w stylu biało-zielonych niemieckich, ale też duże tablice informujące o wielu kierunkach jazdy. Zdarzają się też takie tablice, które ktoś wzbogacił o własne treści ... i zjazdy/podjazdy o takich wartościach nachylenia też się zdarzają: No i w pociągach też raczej się nie narzeka, choć miejsc wcale nie jest za dużo i Szwajcarzy mają tę restrykcyjną regułę przy przewozie rowerów - możesz jechać rowerem w pociągu bez rezerwacji rowerowego miejsca, ale gdy wsiądzie ktoś z rezerwacją, a dla Ciebie nie ma wolnego miejsca - wysiadasz. Obrazki z naszych przejazdów: do Zurychu, a potem na następną trasę - z Lozanny na Jurę, zwróćcie uwagę na świetny przedział rowerowy na dolnym piętrze wagonu piętrowego: I jeszcze bajer z pociągu - rowery wypakowane z dalekobieżnego pociągu z Francji, jak w samolocie, zabezpieczone dodatkowo grubą folią przed porysowaniem - można? I skoro przy transporcie jesteśmy - jakiś lokalny autobus i uchwyty na rowery: I jeszcze kilka zdjęć z wybranych fragmentów trasy. Bardzo przyjemny jest wyjazd z Zurychu i dojazd na Szlak Jezior (wyjaśnienie, dlaczego "dojazd" - na blogu). To niecałe 30 kilometrów po regionalnym szlaku wzdłuż rzeki Sihl. Dobra, zwykle asfaltowa droga rowerowa - najpierw przyjemny wyjazd z wielkiego, potem jazda nad rzeką, czasem w lesie, dużo lokalsów na niedzielnej przejażdżce. Świetnie jedzie się wokół Jeziora Czterech Kantonów - to najbardziej "pokręcona" linia brzegowa w Szwajcarii, więc dróg różnego typu jest sporo, między innymi: W końcu - klimat trochę jak nad Gardą. Można narzekać że wąsko i trudno o mijankę, co przeczytałem w jednym z komentarzy. Prawda! Ale prawda też, że droga tak piękna, w dodatku drewniana, przyjemna, nad samym jeziorem, że jestem w stanie przeżyć fakt, że musiałbym się zatrzymać by bezpiecznie przepuścić kogoś z naprzeciwka A w tle przez większość czasu Pilatus: Świetny jest przejazd Szlakiem Jezior nad turkusowym Brienzersee - najpierw ostry podjazd, potem jazda stromym zboczem, piękny wodospad, fajne klimaty: Następnego dnia na trasie pojawia się dolina Simme, która za przełęczą i miastem Gstaad zmienia się w dolinę biegnącej w przeciwnym kierunku rzeki Saane (Sarine) i to jest ten najfajniejszy czas na trasie. Szeroka dolina, szlak idący po przeciwnej stronie do głównej szosy, same gospodarstwa, maleńkie miejscowości i góry dookoła. Większość wąskie asfalty po których jeżdżą tylko okoliczni mieszkańcy. Kolejny dzień i kolejny doskonały odcinek - tym razem historyczne Gruyères i Szlak Jezior biegnący po prawej stronie doliny Saane (Sarine). Zróżnicowany, trochę pokręcony, nieco góra-dół-góra-dół biegnący fragment i znowu dookoła postrzępiony alpejski krajobraz. Na koniec - rowerowe fajerwerki. Najładniejsze miejsce na trasie, w dodatku o genialnej porze - na koniec upalnego dnia, przy nisko świecącym Słońcu, świetnie oświetlonym Jeziorze Genewskim, czyli kamienna droga rowerowa przez terasowe winnice Lavaux wpisane na listę UNESCO. Tyle o rowerach. O kwestiach krajoznawczych mógłbym drugie tyle, ale podrzucę tylko kilka ujęć ze szwajcarskich miast i miasteczek, po kolei Zurych, Lucerna, Sarnen, Gstaad, Meiringen, Unterseen, Gstaad i Lozanna. Jeśli dobrnęliście do tego miejsca - dziękuję 🙃 Więcej na blogu, zapraszam: https://www.znajkraj.pl/szwajcaria-na-rowerze-szlak-jezior-w-alpach-szwajcarskich Szy.

Bo ala @sznib'owe Pozdrow'er

Bo szlak wokół Tatr jest wybitny. Okolice Dursztynu.

@sznibweź dla nas edytuj ten ślad na powierzchni Marsa, pls. 🤗